علقمه ایران
منطقه عملیاتی کربلای 4 دارای ارزش و ویژگیهای مهم سیاسی و نظامی است و می توان آن را مهمترین منطقه عملیاتی در جبهه جنوب دانست. مرکز این منطقه، نخلستانهای اطراف اروندرود- حد فاصل جزیره بلجانیه تا بصره است که عرض آن 4 تا 5 کیلومتر و طول آن حدود 15کیلومتر میباشد.
زمین منطقه عملیاتی نیز دارای نهرها و کانالهای کشاورزی است که برای پدافند موقعیت مناسبی دارد و جناحین منطقه نیز از شمال به آب گرفتگی شلمچه و کانال پرورش ماهی و از جنوب به خور زبیر و زمینهای باتلاقی اطراف آن منتهی میشود و دشمن در آن قدرت پاتک ندارد. پس از ده ماه بسیج امکانات و مقدورات کشور و استفاده از تبلیغات گسترده و وسیع مبنی بر تعیین سرنوشت جنگ در شرایطی که منابع صنعتی و اقتصادی و مراکز آب و برق کشور هدف بمباران شدید و گسترده دشمن قرار داشت،
اجرای عملیات کربلای٤ با چهار قرارگاه به نامهای نجف، قدس، کربلا و نوح در دستور کار قرار گرفت و چهار منطقه شلمچه، ابوالخصیب، مقابل امالرصاص و جزیره مینو به این دلیل که به لحاظ مانور، آتش، عقبه و پشتیبانی به هم وابستهاند برای تصرف شهر بصره و تهدید جاده صفوان- بصره در این عملیات انتخاب شد و بر این اساس قرارگاه نجف از شمال پنجضلعی شلمچه تا جزایر بوارین و امالطویله با هدف پیشروی در محور شلمچه، قرارگاه قدس با عبور از منطقه امالرصاص- بوارین با هدف پیشروی در محور پتروشیمی و ابوالخصیب، قرارگاه کربلا از مقابل جزیره امالرصاص با هدف تأمین کل منطقه و پیشروی تا جاده دوم و سوم و قرارگاه نوح با هدف تأمین جناح چپ و پیشروی در مقابل جزیره مینو، اجرای عملیات را در شش مرحله بر عهده گرفتند.
عملیات میبایست در ساعت 22:30 مورخ 3/10/1365 آغاز شود. به همین خاطر غواصها ساعاتی قبل از شروع عملیات به درون آب رفته و به سمت خط دشمن حرکت کردند. در این میان نیروهای دشمن که کاملا آماده و هوشیار بودند ضمن پرتاب منور، با تیربار و خمپاره به طرف نیروهای خودی شلیک کردند. در مجموع عملیات خارج از کنترل و هدایت فرماندهی قرارگرفته بود و قبل از هر دستوری یگانها با توجه به نوع وضعیت و هوشیاری و عکسالعمل دشمن به محض رسیدن به ساحل، درگیری را آغاز کردند.
با این حال رمز عملیات"یا محمد رسول الله(ص)" حدود ساعت 22:45 اعلام شد و نیروهای عمل کننده فقط توانستند در جزایر سهیل، قطعه، امالرصاص، امالبابی و بلجانیه نفوذ کنند و در برخی مناطق نیز به صورت موضعی رخنه نمایند. در مقابل نیروهای دشمن با پرتاب پیدرپی منور و اجرای چند مورد بمباران کنار نهرعرایض(عقبه برخی از یگانها) و همچنین اجرای آتش مؤثر روی رودخانه اروند، عملاً سازمان غواصها و نیز نیروهای موج دوم و سوم را به هم زد. به طوری که نیروهای یگانهای مجاور بعضا پراکنده شده و اغلب نمیتوانستند روی هدف عمل نمایند. یکی از مناطق حساس عملیات، نوک جزیره امالرصاص بود که به رغم تلاش بسیاری که برای تصرف آن انجام شد، به خاطر هوشیاری دشمن امکان ادامه درگیری از میان رفت.
دشمن با شلیک پرحجم تیربار روی آب، از عبور نیروها از تلاقی اروند و کارون جلوگیری کرد چرا که به خاطر حساسیتی که دشمن نسبت به امالرصاص داشت، در پدافند آن از 9 رده مانع طبیعی و مصنوعی بهره میبرد، به طوری که هرگاه از هر خط عقب رانده میشد در خط بعدی که نسبت به خط قبلی اشراف و تسلط داشت، مقاومت میکرد.
دشمن علاوه بر استفاده از اطلاعاتی که توسط آمریکا به جبران حادثه ایران گیت(ماجرای مک فارلین) در اختیارش گذاشته شده بود، از هوشیاری کامل برخوردار بود. لذا با استفاده از تاکتیکهای ضد غواص و شناور، مانع از انجام عملیات براساس پیشبینیهای قبلی شد. در این حال با توجه به هوشیاری دشمن به منظور حفظ قوا و طراحی مجدد عملیات آتی، از ادامه نبرد اجتناب شد و بلافاصله عملیات کربلای5 طرحریزی و اجرا شد.