پیش از اختراع دکمه پلاستیکی و تولید انبوهش، دکمه هم برای خودش ارج و قربی داشته و فقط مال مرفهین بیدرد بوده. حالا معلوم نیست سر آستین فقرا در آن دوره پس به چی بند بوده، اما تا همین حالا هم دکمه سردست، یک اکسسوری لوکس محسوب میشود. پیراهنهایی که میشود دکمه سر آستینشان بست، خاصند و به جای دکمه و جادکمه، دو تا جادکمه در دو طرف آستین دارند. دکمه سرآستینها هم میتوانند از جنسهای سادهای مثل استیل تا جنسهای خفنی مثل طلا ساخته شوند و سنگ تزیینیشان هم میتواند استخوان نهنگ سفید باشد یا زمرد چند قیراطی. وصل کردن دکمه سرآستین بدلی و بیارزش، آن هم با پیراهن راه راه و شلوار کتان نشان از یک بیماری به نام سندروم خزوخیل دارد که متاسفانه عده زیادی به آن مبتلا هستند! دکمه سرآستین را بگذارید برای کت و شلوار رسمی دامادی یا مراسم دریافت جایزه نوبل یا اسکار از دست داوران. در بقیه حالات همان دکمه پلاستیکیتان را ببندید و خودتان را سبک نکنید.
