گروه سیاسی_رجانیوز: بعد از آشکار شدن پشت پرده نحوه تنظیم لیست شورای شهر اصلاح طلبان و مطالبه 2 میلیاردی برای قرار گیری در لیست، حالا این روزها و پیش از آغاز به کار شورای شهر جدید، انتخاب شهردار ، نحوه تنظیم کمیسیون ها و تقسیم سازمان ها عاملی برای مجادله و معامله میان طیف های اصلاحات و کارگزاران شده است.
به گزارش رجانیوز ظاهرا قطار حواشی این لیست قصدی برای توقف ندارد و این روزها جنجال بر سر انتخاب شهردار به شدت بالا گرفته است.منتخبین شورای شهر هنوز بر صندلی شورا تکیه نزده ، اختلاف نظرهای عمیقی با یکدیگر بر سر انتخاب شهردار دارند و هر گروهی بنا به منفعت خویش تلاش میکند تا گزینه ای را به عنوان شهردار معرفی کند.
درهمین راستا اگرچه در ابتدا به نظر میرسید که محسن هاشمی این بار با کمک هم فکران خود و برخلاف سال 92 شانس بالاتری برای تکیه زدن به صندلی ساختمان بهشت تهران دارد اما کم کم زخم های کهنه سر باز کردند و محسن هاشمی به دلیل عقبه ی کارگزارانی خود حاشیه رفت. برای مثال محمدرضا تابش در مصاحبه ای اعلام کرد که شخصا با شهردار شدن هاشمی مخالف است و آن را مطلوب نمیداند. کش مکش های متعدد تا اینجا این گونه مینماید که ظاهرا به رغم مطرح بودن اسم هاشمی، وی عملا از این حوزه کنار گذاشته شده است اما اختلاف ها در جایی دیگر در حال بروز اند. کارگزاران با رسانه های زنجیره ای خود تلاش دارند تا این بار پس از ناکام ماندن در شهردار کردن محسن هاشمی، گزینه ی دیگر خود یعنی مرعشی را به این مقام برسانند که مطرح بودن اسم های دیگری چون مهرعلیزاده و حجتی در این میان، حجم بده بستان های آتی و اختلافات آینده را روشن خواهد ساخت.
روز گذشته نیز یاشار سلطانی خبرنگار اصلاحطلب در تویتی نوشت«با این بده بستانهای پشت پرده، کاش روزی نرسد که برای شورای جدید، از امثال مهدی چمران مثال بزنیم.کاش معامله ی معاونتها و سازمانها در ازای رای کذب باشد».
از سوی دیگر اختلاف طیف کارگزاران با اصلاح طلبان به روزها قبل باز می گردد.حسین مرعشی سخنگو کارگزاران درست بعد از انتشار لیست اصلاحطلبان، لیست دیگری را در کانال تلگرامی خود منتشر کرد و عملا نشان داد که اعتقادی به این لیست ندارد. از سوی دیگر محسن هاشمی نیز در زمان تنظیم نهایی لیست شورای شهر از امضا میثاقنامه اصلاحطلبان خود داری کرده بود. علت این مساله در بخشی از میثاق نامه اصلاحات وجود داشت. در آن زمان یک عضو شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان در مصاحبه با خبرگزاری فارس می گوید: «در یکی از بندهای این میثاقنامه آمده که نامزدهای حاضر در لیست شورای پس از رأیآوری حق کاندیداتوری برای شهرداری تهران را ندارند». با این حال محسن هاشمی در آن مقطع حاضر به امضا میثاق نامه نشده بود و همین مساله زمینه را برای اختلافات امروز فراهم کرده است. محسن هاشمی سالهاست آرزوی نشستن بر صندلی شهرداری تهران را در سر می پروراند، همین مساله هم اختلافات موجود را تشدید کرده است.
به گزارش رجانیوز، لیست امید،لیستی که روزگاری قرار بود ستاره ی درخشان وحدت اصلاحات در سپهر سیاسی ایران باشد، امروز دیگر بدل به «بی اعتماد نامه» ای شده است که رای دهندگان به این لیست را هم آزرده کرده است و از همان گام اول درگیر حواشی شد و سیل انتقادات به این لیست،حتی طرفداران اصلاحات را نیز درگیر کرد. از آن همه تبلیغات پر رنگ و آن شروع طوفانی لیست امید، امروز تنها نسیمی کم رمق و کورسوی نوری باقی مانده است و دیوار سست اعتماد میان سران اصلاحات و رای دهندگان به این لیست، در حال فروپاشی است تا باز هم مشخص شود که سر زلف اصلاحات را به رانت بازی و ترجیح منافع شخصی و حزبی و مصالح ملی و فساد های کلان سیاسی و مالی، گره زده اند.
داستان لیست امید و بررسی آن از ابتدا و ماجراهای متعددی که پیرامون این لیست،از دریافت وجه برای تصاحب کرسی مجلس تا فساد و منفعت طلبی، وجود دارد و داشت، یک طومار طلب میکند. مسئله ای که این روزها به شدت در فضای سیاسی کشور داغ و مورد بحث است، داستان انتخاب شهردار آینده تهران است . ومگر میتوان انتظار داشت که از منتخبین اصلاحات و لیست امید گفت و سیلاب حواشی را نادیده گرفت؟ به بهانه ی درگیری های شدید و اختلاف نظر های عمیق در خصوص انتخاب شهردار تهران و گمانه زنی هایی که در رابطه با معامله و بده بستان های سیاست زده ی پشت پرده برای انتخاب شهردار مطرح است، نگاهی داریم به منظومه ی جنجال های لیست امید .
آقای غ_ک و نمایندگی با 2 میلیارد ناقابل!
حباب رویاهای رنگارنگ فرمول «تکرار میکنم» با سوزن افشاگری عجیب روزنامه ی آفتاب یزد ترکید تا کابوس فساد مالی لیست امید مجلس مجددا تکرار شود و رای دهندگان به این لیست، انگشت ندامن به دهان گیرند که چگونه میتوان انتظار هر شغلی در کشور را داشت جز دلالی کرسی های سیاسی کشور به قیمت مقطوع ! تیتیر کوتاه بود اما داستان بلند فساد را مجددا تداعی کرد.
کانال تلگرامی روزنامه ی آفتاب یزد در مطلبی با عنوان« چه کسی پیشنهاد ۲میلیاردی برای حضور در لیست امید به نامزدها داده بود؟» پرده از دالان تاریک تصمیم سازی های اصلاحات برداشت تا باز هم ثابت شود که اصلاحات بازهم فاصله ی طولانی میان آنچه اعمال میکند و آنچه اعلام میکند دارد.
این روزنامه در کنال تلگرامی خود نوشت« یک منبع آگاه توضیحاتی را در مورد ماجرای درخواست 2میلیارد تومان از برخی کاندیداهای شورای شهر تهران جهت حضور در لیست امید ارائه داد. بنا به گفته وی چنین درخواستی از کاندیداهای اصلاح طلب مطرح شده اما نه از سوی اعضای شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان. گویا چنین درخواستی از جانب دبیرکل یکی از احزاب سرشناش اصلاح طلب مطرح شده است.بدین صورت که وی با برگزاری جلسات خصوصی با کاندیداهای مطرح و خواستار حضور در لیست امید به آنان پیشنهاد می داده که 2 میلیارد تومان بپردازند تا بتوانند در لیست حضور داشته باشند. البته مشخص نبوده آقای غ_ک با چه سازوکاری چنین وعده ای به کاندیداها می داده است.»
البته این اخاذی های مدرن و بازی با اعتماد رای دهندگان ظاهرا در حال بدل شدن به یک روند عادی و مرسوم و البته مقبول در جریان اصلاحات است . ظاهرا بعد از این هر کس که علاقه داشته باشد تا از طریق اصلاحات در زمین سیاست ایران بازی کند، ابتدا بایستی نامه ی تمکن مالی چند میلیاردی خود را برای دلال فعلی و شهردار اسبق تهران ارسال کند تا در صورت صلاحدید ایشان، از متقاضی چند میلیارد ناقابل وجه برای خرید یک عدد کرسی نمایندگی اخذ شود!
البته ناقوس شوم و تلخ این بدعت کثیف در سیاست ایران مدت ها پیش از این به صدا درآمده بود . آنجای که الهه کولایی به رجحان ثروت و پول و روابط بر شایستگی ها و لیاقت افراد اعتراف کرد و عملا بخش زیادی از افراد حاضر در لیست امید مجلس شورای اسلامی را از حیث توانمدی و لیاقت زیر سوال برد.
الهه کولایی فعال سیاسی اصلاحطلب و عضو شورای هماهنگی مجمع زنان اصلاحطلب، آبان ماه سال گذشته در رابطه با لیست امید این گونه اعتراف کردـ« به هر حال افرادی که از امکان مالی و ارتباطات خوبی برخوردارند و چنین امکاناتی برای آنها فراهم است، قطعا نسبت به بقیه افراد شانس بیشتر و بهتری برای حضور در همه لیستهای انتخاباتی دارند . همیشه پول و قدرت در حوزه سیاست تاثیرگذار هستند.»
اعضایی که گوگل هم آنها را نمی شناسد!
اما ماجرای حواشی لیست امید تنها ختم به دره ی باج گیری و اخاذی نشد و هر روز این لیست و نحوه ی گزینش اعضای بیشتر محل سوال و بحث قرار گرفتند . اسامی افراد لیست امید تهران و سوابق آنان به اندازه ای عجیب بود که لزوم شفاف سازی در خصوص این لیست به مطالبات رای دهندگان به آن تبدیل شد . البته این نیز خود از مطایبات روزگار و شوخی های سیاست ورزی است که به لطف اصلاحات ابتدا عده ای رای میدهند و پس از آن افراد مد نظر رای آوردند از لزوم شفاف سازی پیرامون آنان و سوابقشان صحبت میکنند!
نحوه ی گزینش افراد حاضر در لیست اصلاحات به اندازه ای شبه برانگیز بود که حتی داد اصلاحطلبان را نیز درآورد. محمد مهدی تندگویان در رابطه با نحوه ی چیدمان اعضای لیست گفت« من نمیخواهم کسی را مورد خطاب قرار دهم و بگویم آقای عارف ۱۰۰ درصد مقصر هستند. بلکه می گویم متاسفانه در جمع بندی کلی، روال درست رعایت نشده است. یعنی از آن روزی که تصمیم بر این گرفته شد که امتیازبندی ها انجام شود و بعد انتخاب از بین امتیازبندی ها صورت بگیرد، کمیته کارشناسی روال را درست انجام نداده است و به آن اعتراض داریم. عتراض ما و جامعه مدنی اصلاحات به خاطر مدل انتخاب و تصمیمگیری درباره لیست امید انتخابات شورای شهر تهران بود. سیکل لیست امید دچار شبهه بود و اعتراض ما هم به خاطر همان شبهات است که چرا چنین اتفاقاتی به وجود آمد».
حتی احمد حکیمی پور نیز به این لیست اعتراض کرد و گفت« جریان اصلاحطلبی مدعی شفافیت و پاسخگویی است حالا چه بلایی بر سر شفافیت آمده است که حتی جواب ما را نمیدهید و هر کسی زنگ میزند که چطور شده که امتیاز نیاوردم پاسخ آن را نمیدهید و آیا این اصلاح طلبی است.»