|
گاه شمار تحلیلی تحولات هسته‌ای/1 |
|
کاظم غریب آبادی: علوم و فنون هسته ای، جزء فن آوری های برتر در عرصه کنونی می باشد و به درستی می توان آن را از عناصر و محورهای اصلی توسعه پایدار و از عوامل مهم اقتدار یک کشور به شمار آورد.
با وجود تمامی موانع، جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت که راه خود را در مسیر پرپیچ و خم استفاده صلح آمیز از این فن آوری، باز نماید. موضوع هسته ای، پس از جنگ تحمیلی، مهمترین مسئله ای است که جمهوری اسلامی ایران با آن مواجه شده است. آمریکا و غرب با تمام قوای خود در صحنه های مختلف بین المللی ظاهر شده و با طرح اتهامات و ادعاهای ساختگی و استفاده ابزاری از سازمان ها و نهادهای بین المللی، تمامی تلاش خود را بر آن قرار دادند که مسیر هسته ای را در ایران متوقف سازند.
بی تردید، مقاومتی که در برابر این تلاش ها از سوی ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران برای حفظ و گسترش دستاوردهای هسته ای خود صورت گرفت، مهمتر از نهضت ملی نفت می باشد. دشمنان قسم خورده ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران سعی کردند با طرح موضوع هسته ای در شورای امنیت، همانند موضوع ملی شدن صنعت نفت، آن را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی جلوه دهند و به این طریق جلوی آن را بگیرند، اما از این نکته مهم غافل بودند که ملت و دولت ایران با این تهدیدها از حقوق خود نخواهند گذشت. باید اذعان کرد که پیشرفت های حاصله در زمینه هسته ای، حاصل سه عامل بسیار مهم می باشد: هدایت و تدبیر مقام معظم رهبری، خواسته و حمایت ملت، ایستادگی و مقاومت دولت اصولگرای نهم.
مجموعه حاضر، گاه‌شماری از رویدادها و تحولات هسته ای از قبل از قرار گرفتن موضوع هسته ای در دستورکار شورای حکام آژانس در 23 مردادماه 1381 تا مذاکرات دکتر جلیلی و سولانا در 29 تیرماه در ژنو می باشد.
1. 1381/5/23 برابر با 14/8/2002: مصاحبه مطبوعاتی عضو گروهک منافقین و طرح ادعای فعالیت های پنهانی هسته ای در تاسیسات نطنز و اراک در هتل ویلارد واشنگتن.
2. 1381/9/21 برابر با 12/12/2002: پخش تصاویر ماهواره‌ای از تاسیسات نطنز و اراک توسط شبکه خبری سی.ان.ان و شروع جنجال‌های سیاسی و تبلیغی درخصوص فعالیتهای صلح‌آمیز هسته‌ای.
3. 1381/9/22 برابر با 13/12/2002: مصاحبه آقای البرادعی با شبکه خبری سی.ان.ان و اظهار اینکه آژانس از وجود تأسیسات مزبور اطلاع کامل داشته و پخش تصاویری از سی.ان.ان، برای آنان خبر جدیدی تلقی نمی‌شود. وی، همچنین گفت که ما هدف از این تأسیسات را درک می‌کنیم و اعتقاد داریم تحت کنترل دقیق و برای مصارف صلح‌جویانه هستند.
4. 1381/12/2 برابر با 21/2/2003: سفر دو روزه آقای البرادعی و هیات همراه به جمهوری اسلامی ایران و بازدید از تاسیسات نطنز. وی، طی یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با رئیس سازمان انرژی اتمی ایران گفت آنچه در بازدید از طرح‌های هسته‌ای ایران دیده است، چیز غیرمنتظره‌ای نبوده و ادعای تهران را در خصوص استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای تایید می‌کند.
5. 1381/12/26 برابر با 17/3/2003: ارائه گزارش سفر آقای البرادعی به تهران به اعضای شورای حکام آژانس و مأمور شدن وی به ارائه گزارشی کامل از فعالیت های هسته ای ایران به اجلاس ژوئن 2003 شورای حکام. آقای البرادعی در گزارش سفر خود عنوان کرد "در طول بازدید به مقامات ایرانی تأکید کردم که برای همه دولت‌ها به خصوص دارندگان تأسیسات حساس چرخه سوخت هسته‌ای مهم است که کاملاً در مورد استفاده از فناوری هسته‌ای خود شفاف باشند. در این رابطه، بر ارزش اجرای یک پروتکل الحاقی به عنوان یک ابزار مهم جهت حصول اطمینان جامع توسط آژانس، تاکید نمودم. آنها به من اطمینان دادند که انعقاد یک پروتکل الحاقی را فعالانه مورد بررسی قرار خواهند داد. دبیرخانه، در حال حاضر مشغول بحث با مقامات ایرانی درمورد تعدادی از موضوعات پادمانی که نیازمند توضیح می‌باشند و همچنین اقداماتی که باید اتخاذ شوند، می‌باشد."
این گزارش نشان می دهد که مدیرکل آژانس از این فرصت برای تصویب و اجرای پروتکل الحاقی استفاده نموده است.
6. 1382/2/15 برابر با 5/5/2003: دیدار رئیس سازمان انرژی اتمی با مدیرکل آژانس.
7. 1382/2/16 برابر با 6/5/2003: نشست رئیس سازمان انرژی اتمی با سفرا و نمایندگان کشورهای عضو شورای حکام و تشریح مواضع کشور.
8. 1382/3/16 برابر با 6/6/2003: ارائه اولین گزارش کتبی آقای البرادعی به شورای حکام درخصوص اجرای پادمان ها در ایران. مدیرکل آژانس در این گزارش خود به برخی قصور از سوی ایران اشاره کرد و عنوان داشت که ایران اقدامات اصلاحی را در این خصوص اتخاذ کرده است.
9. 1382/3/29 برابر با 19/6/2003: صدور بیانیه رئیس شورای حکام، به عنوان اولین موضع گیری شورا درخصوص موضوع هسته ای ایران. در این بیانیه، بر ضرورت حل و فصل ابهامات و تصویب و اجرای پروتکل الحاقی از سوی ایران تأکید شد.
10. 1382/4/18 برابر با 9/7/2003: سفر مدیرکل آژانس به تهران و دیدار با مقامات ارشد نظام. این سفر آقای البرادعی با هدف حل و فصل موضوعات باقی مانده که در گزارش ژوئن 2003 مدیرکل منعکس شده بود، صورت گرفت. در دیدار البرادعی با رئیس جمهور (آقای خاتمی)، طرفین موافقت کردند که تیم ارشد فنی آژانس با مسئولیت گلداشمیت (معاون وقت مدیرکل آژانس در امور پادمان) برای انجام مباحث فنی با تیم ایرانی درخصوص موضوعات باقی مانده در ایران بمانند. آقای خاتمی همچنین موضع مثبت ایران درخصوص پروتکل الحاقی را بیان و خاطرنشان کرد که ایران بدنبال برخی جوانب روشنگرایانه درخصوص پروتکل می باشد. در این خصوص نیز قرار شد یک تیم فنی و حقوقی از آژانس برای ارائه توضیحات لازم به ایران سفر نماید.
11. 1382/6/3 برابر با 25/8/2003: تسلیم نامه رسمی اعلام آمادگی ایران برای مذاکره با آژانس پیرامون پروتکل الحاقی، به آقای البرادعی.
12. 1382/6/21 برابر با 12/9/2003: تصویب اولین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران. در این قطعنامه از ایران خواسته شد که پروتکل الحاقی را تصویب و اجراء و تمامی فعالیت های مرتبط با غنی سازی خود را نیز تعلیق نماید.
13. 1382/7/13 برابر با 5/10/2003: انتخاب دکتر روحانی (دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی) به عنوان مسئول ارشد پرونده هسته ای.
14. 1382/7/24 برابر با 16/10/2003: سفر محمد البرادعی به تهران و دیدار با مسئولان نظام با هدف مذاکره پیرامون مفاد قطعنامه سپتامبر 2003. البرادعی پس از دیدار با دکتر روحانی، خاطرنشان کرد که اطمینان هایی دریافت کرده است که ایران همکاری های خود با آژانس را تسریع خواهد کرد و به این منظور، بدون تأخیر تمامی اطلاعات و توضیحات لازم درخصوص موضوعات باقی مانده را ارائه خواهد کرد. البرادعی، همچنین گفت که ایران آمادگی خود برای امضای پروتکل الحاقی را اعلام کرده است و به این منظور، یک تیم از آژانس برای ارائه توضیحات لازم درخصوص پروتکل الحاقی در 18 و 19 اکتبر (26 و 27 مهر) به ایران سفر خواهد کرد.
15. 1382/7/29 برابر با 21/10/2003: تفاهم و انتشار بیانیه تهران توسط وزاری خارجه سه کشور اروپایی و ایران در سعدآباد تهران.
براساس این بیانیه، تعهدات دولت ایران به این شرح می باشد: همکاری کامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و پاسخ به الزامات و سؤالات باقی‌مانده آژانس به صورت شفاف و حل و فصل آنها و اصلاح هرگونه قصور احتمالی، امضای پروتکل الحاقی و آغاز فرآیند تصویب آن و اجرای پروتکل الحاقی تا پیش از تصویب آن به‌عنوان یک اقدام حسن‌نیت، تعلیق تمامی فعالیتهای غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری به صورت داوطلبانه به صورتی که آژانس تعریف می کند.
شایان ذکر است که به دنبال بیانیه تهران، آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز در 29 اکتبر 2003 اقداماتی را که ایران باید برای اجرای تعلیق انجام دهد، لیست کرده است. فعالیت‌هایی که از نظر دبیرخانه آژانس، شامل تعلیق فعالیتهای غنی‌سازی و بازفرآوری می‌شود، به‌شرح زیر می‌باشد:
فعالیت یا آزمایش سانتریفیوژها با یا بدون مواد هسته‌ای، نصب سانتریفیوژها، اجرای دیگر فعالیتهای غنی‌سازی شامل عدم معرفی مواد هسته‌ای به هر تأسیساتی که قادر به جداسازی ایزوتوپی باشد نظیر غنی‌سازی لیزری و این که هیچ تأسیسات جداسازی ایزوتوپی با یا بدون مواد هسته‌ای ساخته و آزمایش یا اداره نخواهدشد، ساخت یا فعالیت تأسیسات جداسازی پلوتونیوم (بازفرآوری).
تعهدات سه کشور اروپایی نیز برابر بیانیه تهران، به این شرح می باشد: حق ایران را برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای برابر با معاهده منع گسترش سلاح هسته‌ای شناسایی می‌کنند، پروتکل الحاقی به‌هیچ وجه قصد مخدوش کردن حاکمیت، وقار ملی و یا امنیت ملی کشورهای عضو را ندارد، اجرای کامل تصمیمات ایران که توسط مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تأیید برسد، باید موجب شود که شورای حکام آژانس وضعیت کنونی را حلوفصل نماید، به محض اینکه نگرانی‌های بین‌المللی از‌جمله نگرانی‌های سه‌کشور کاملاً برطرف شود ایران می‌تواند انتظار داشته باشد که به‌طور آسان‌تری به فناوری مدرن و اقلام دیگری در حوزه‌های مختلف دست یابد، 3 کشور با ایران برای ارتقای امنیت و ثبات در منطقه از‌جمله ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتار جمعی در خاورمیانه مطابق با اهداف سازمان ملل متحد همکاری خواهند نمود.
16. 1382/8/1 برابر با 23/10/2003: ارائه اظهار نامه ها و اسناد برنامه هسته ای ایران در گذشته به آژانس. آقای البرادعی طی مصاحبه ای در این خصوص گفت: مجموعه عظیمی از اسناد به آژانس ارائه شده است که ما باید کار راستی آزمایی درخصوص آنها را آغاز کنیم. دکتر صالحی (نماینده وقت ایران در آژانس) به من گفت که ایران ظرف چند روز آتی، نامه موافقت با انعقاد پروتکل الحاقی را به آژانس ارائه خواهد کرد. وی، همچنین از نتایج نشست تهران با وزرای خارجه سه کشور اروپایی مرا مطلع نمود و گفت که ایران طبق بیانیه تهران پذیرفته است که فعالیت های مرتبط با غنی سازی را تعلیق نماید. این دو اقدام، گام های اعتمادساز می باشند. اولویت اول آژانس تجزیه و تحلیل اظهارنامه ها و اولویت دوم نیز انعقاد پروتکل الحاقی خواهد بود.
17. 1382/8/19 برابر با 10/11/2003: تسلیم نامه رسمی پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران به آژانس.
18. 1382/8/30 برابر با 21/11/2003: تصویب پذیرش (امضای) پروتکل الحاقی از سوی ایران، توسط شورای حکام آژانس.
19. 1382/9/5 برابر با 26/11/2003: تصویب دومین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران.
20. 1382/9/27 برابر با 18/12/2003: امضای پروتکل الحاقی توسط جموری اسلامی ایران و اجرای داوطلبانه آن برای بیش از دو سال. نماینده ایران در آژانس، به هنگام امضای پروتکل الحاقی اظهار داشت که ایران تا قبل از تصویب پروتکل، مطابق مفاد آن عمل خواهد کرد.
21. 1382/12/4 برابر با 23/2/2004: تفاهم سه کشور اروپایی و ایران درخصوص موافقت نامه بروکسل در شهر بروکسل بلژیک. براساس این موافقت نامه، تعهدات ایران به شرح زیر می باشد:
ارائه اظهارنامه ها برطبق پروتکل الحاقی و راستی آزمایی آن ها توسط آژانس، تعلیق مونتاژ و آزمایش سانتریفیوژها، تعلیق ساخت داخلی قطعات سانتریفیوژ، اعمال تعلیق فعالیتهای غنی‌سازی نسبت به تمامی تأسیسات موجود در ایران.
تعهدات 3 کشور اروپایی نیز طبق بیانیه بروکسل، به این شرح می باشد: 3 کشور به طور فعال برای شناسایی تلاش‌های ایران در اجلاس ژوئن 2004 شورای حکام کار خواهند کرد تا شورای حکام از آن پس، براساس گزارش مدیر کل -که درصورت ضرورت ارائه می‌شود- و مطابق رویه معمولی مربوط به اجرای موافقت‌نامه‌های پادمان و پروتکل الحاقی کار کند.
22. 1382/12/25 برابر با 13/3/2004: تصویب سومین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران.
23. 1383/1/3 برابر با 22/3/2004: دیدار رئیس سازمان انرژی اتمی و مدیرکل آژانس در وین.
24. 1383/1/18 برابر با 6/4/2004: سفر مدیرکل آژانس به ایران و دیدار با مقامات ارشد نظام. البرادعی پس از دیدارهای خود گفت: با طرف ایرانی درخصوص یک برنامه اقدام و جدول زمانی حل و فصل موضوعات باقی مانده توافق شد. این برنامه اقدام، شامل مجموعه فعالیت هایی است که ایران باید اتخاذ نماید. ایران تا پایان ماه آوریل، اطلاعات خود درخصوص برنامه سانتریفیوژ و تا اواسط ماه مه نیز اظهارنامه های خود طبق پروتکل الحاقی را به آژانس ارائه خواهد نمود.
25. 1383/1/20 برابر با 8/4/2004: مصاحبه مطبوعاتی رئیس سازمان انرژی اتمی و اعلام آغاز تعلیق داوطلبانه ساخت و مونتاژ سانتریفیوژها توسط ایران (متعاقب موافقت نامه بروکسل).
26. 1383/3/1 برابر با 21/5/2004: تسلیم اظهارنامه 1033 صفحه ای فعالیت های هسته ای ایران به آژانس طبق پروتکل الحاقی (متعاقب موافقت نامه بروکسل).
27. 1383/3/29 برابر با 18/6/2004: تصویب چهارمین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران.
28. 1383/6/28 برابر با 18/9/2004: تصویب پنجمین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران.
29. 1383/8/25 برابر با 15/11/2004: تفاهم درخصوص موافقت نامه پاریس توسط سه کشور اروپایی و ایران در پاریس. موافقت نامه پاریس در شرایطی شکل گرفت که طرف اروپایی به تعهد خود وفق موافقت نامه بروکسل مبنی بر عادی کردن موضوع هسته ای در اجلاس ژوئن 2004 شورای حکام عمل نکرد و نه تنها در این اجلاس، بلکه در اجلاس بعدی شورا در ماه سپتامبر نیز به صدور قطعنامه علیه ایران پرداخت. از طرف دیگر، سه کشور اروپایی دنبال این بودند که تعلیق را تا حد اعلای آن گسترش دهند.
در موافقت نامه پاریس، ایران این تعهدات را پذیرفت: تأکید عدم پیگیری اکتساب سلاح‌های هسته‌ای، تعهد به همکاری کامل و شفاف با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ادامه اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی تا تصویب آن، ادامه تعلیق براساس داوطلبانه و به منظور اعتمادسازی بیشتر و گسترش آن تا شامل تمامی فعالیتهای مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری و به‌ویژه این موارد گردد (ساخت و واردات سانتریفیوژهای گازی و قطعات آنها، مونتاژ، نصب، آزمایش یا اداره سانتریفیوژهای گازی، کار در مورد جداسازی پلوتونیوم، یا ساخت یا اداره هر تأسیسات جداسازی پلوتونیوم و تمامی آزمایش‌ها یا تولید در هر نوع تأسیسات تبدیل اورانیوم). آژانس در جریان این تعلیق قرار خواهد گرفت و از آن برای راستی‌آزمایی و نظارت بر تعلیق دعوت خواهدشد. تعلیق به‌موقع انجام خواهد شد، به‌گونه‌ای که آژانس آن را قبل از اجلاس نوامبر 2004 شورای حکام تأیید نماید. تعلیق، مادامی که مذاکرات در مورد یک موافقتنامه ترتیبات درازمدت که مورد قبول طرفین باشد پیگیری می‌شود، حفظ خواهدشد و برای ادامه کل فرآیند ضروری خواهد بود.
تعهدات سه کشور اروپایی در موافقت نامه پاریس نیز به این شرح می باشد: تعلیق، یک اقدام اعتمادساز داوطلبانه است و نه یک تعهد حقوقی، در چارچوب این تعلیق، مذاکرات با هدف دستیابی به موافقتنامه مورد قبول طرفین در مورد ترتیبات درازمدت، آغاز خواهد شد. این موافقتنامه، تضمین‌های عینی فراهم خواهد کرد که برنامه هسته‌ای ایران منحصراً برای مقاصد صلح‌جویانه می‌باشد، همچنین، تضمین‌های قطعی در مورد همکاریهای هسته‌ای، فنی و اقتصادی و تعهدات قطعی در مورد موضوعات امنیتی فراهم می‌کند، درچارچوب این موافقتنامه و با توجه به پیشرفتی که در حلوفصل موضوعات باقی‌مانده حاصل شده‌است، سه‌کشور از گزارش مدیرکل به شورای حکام در‌صورتی که ضروری می‌بیند و درچارچوب اجرای موافقتنامه پادمان ایران و پروتکل الحاقی، حمایت می‌کنند. سه‌کشور، از مدیر کل آژانس برای دعوت از ایران برای پیوستن به گروه کارشناسی رهیافت‌های چندجانبه چرخه سوخت هسته‌ای (یک گروه مشورتی که مجموعه ای از راهکارها و رهیافت ها برای تضمین تامین سوخت را به مدیرکل آژانس ارائه نمود که اعضای این گروه حتی درمورد این گزارش اجماع نیز نداشتند)، حمایت خواهندکرد، هنگامی که تعلیق راستی‌آزمایی شد، مذاکرات با اتحادیه اروپا در مورد موافقتنامه تجارت و همکاری از سرگرفته خواهدشد، سه‌کشور، به‌طور فعال از شروع مذاکرات الحاق ایران به WTO حمایت خواهندکرد، سه کشور و ایران بر قصد خود مبنی بر مبارزه با تروریزم، شامل فعالیتهای القاعده و دیگر گروههای تروریستی نظیر منافقین، تأکید می‌کنند، آنها همچنین حمایت مداوم خود از فرآیند سیاسی در عراق را با هدف استقرار یک دولت منتخب طبق قانون اساسی، مورد تأیید قرار می‌دهند، سه‌کشور، بر تعهد خود به NPT تاکید می‌کنند، سه‌کشور، حقوق ایران تحت NPT که مطابق با تعهداتش تحت معاهده و بدون تبعیض اعمال می‌شود را به رسمیت می‌شناسند.
30. 1383/9/2 برابر با 22/11/2004: آغاز تعلیق فعالیت های تاسیسات UCF اصفهان (متعاقب موافقت نامه پاریس). این در حالی بود که فعالیت های تبدیل اورانیوم، طبق نظر فنی آژانس که متعاقب بیانیه تهران ارائه گردید، جزء فعالیت های غنی سازی اورانیوم محسوب نمی شود.
31. 1383/9/9 برابر با 29/11/2004: تصویب ششمین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام در مورد موضوع هسته ای ایران، باوجود موافقت نامه پاریس. در این قطعنامه، که تحت تأثیر فضای موافقتنامه پاریس قرارداشت، بر برخی موارد مورد نگرانی طرف‌های اروپایی نیز تأکید شده است.
32. 1383/12/9 برابر با 27/2/2005: امضای قرارداد بازگشت پسماند سوخت هسته ای میان ایران و روسیه در بوشهر.
33. 1384/2/25 برابر با 15/5/2005: تصویب قانون دستیابی به فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای توسط مجلس شورای اسلامی. براساس این قانون که در 1/3/1384 نیز به تصویب شورای نگهبان رسید، دولت موظف شد در چارچوب معاهده NPT و قوانین بین‌المللی با بهره‌گیری از اندیشمندان، محققین و امکانات داخلی و بین‌المللی و همچنین پیگیری اجرای تعهدات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و کشورهای برخوردار از این فن‌آوری در برابر کشورهای عضو معاهده منع تولید و تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (NPT)، نسبت به برخوردارنمودن کشور از فن‌آوری هسته‌ای صلح‌آمیز از‌جمله تأمین چرخه سوخت جهت 20 هزار مگاوات برق هسته‌ای، اقدام نماید.
34. 1384/4/4 برابر با 25/6/2005: ابراز امیدواری وزیر امور خارجه فرانسه مبنی بر ادامه تعلیق غنی سازی در زمان ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد.
35. 1384/4/6 برابر با 27/6/2005: مذاکرات جورج بوش و گرهارد شرودر در واشنگتن و تأکید دو طرف بر ضرورت تعلیق در دوره ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد.
36. 1384/5/10 برابر با 1/8/2005: ارسال نامه ایران به آژانس مبنی بر قصد از سرگیری فعالیت های UCF اصفهان. حدود 9 ماه از انعقاد موافقت نامه پاریس گذشت اما هنوز طرف اروپایی هیچ طرحی را برای انعقاد یک ترتیبات درازمدت جهت حل و فصل موضوع هسته ای آنگونه که در موافقت نامه پاریس آمده است، ارائه نکرد و از طرف دیگر اجرای تعلیق گسترده نیز توسط ایران ادامه داشت. از این رو، ایران طی نامه ای به مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی در یک اوت 2005 قصد خود را مبنی بر از سرگیری فعالیت های UCF اصفهان ابراز داشت و از مدیرکل آژانس خواست که برای انجام امور پادمانی مربوطه آمادگی داشته باشد. لازم به ذکر است که این نامه دو روز قبل از تنفیذ حکم ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد توسط مقام معظم رهبری برای آژانس ارسال گردید. اراده ایران برای شکستن تعلیق یکی از فعالیت های هسته ای خود (UCF اصفهان)، اولین گام رو به جلو به جای عقب نشینی در برابر خواسته های طرف مقابل بود.
37. 1384/5/11 برابر با 2/8/2005: نامه وزرای خارجه سه کشور اروپایی و سولانا به ایران درخصوص UCF اصفهان. به دنبال مکاتبه ایران با آژانس، وزاری امور خارجه سه کشور اروپایی به همراه آقای سولانا نیز طی نامه ای در 2 اوت 2005 به ایران اظهار کردند که تصمیم به از سرگیری فعالیت های تعلیق شده اصفهان، نقض موافقت نامه پاریس محسوب خواهد شد و سبب قطع مذاکرات خواهد گردید و آنان چاره ای نخواهند داشت که اقدامات خود را از طریق برگزاری یک اجلاس اضطراری شورای حکام پیگیری نمایند. آنان، همچنین در نامه خود اشاره کردند که ایده های خود برای یک ترتیبات درازمدت را تا 7 اوت یا زودتر به ایران ارائه خواهند کرد. برخلاف آنچه که در مورد ماهیت تعلیق به عنوان یک اقدام داوطلبانه، موقتی و غیر الزام آور حقوقی در موافقت نامه پاریس توافق شد، با این نامه سه وزیر و سولانا مشخص می شود که از نظر آنان تعلیق امری موقتی و داوطلبانه نیست.
38. 1384/5/14 برابر با 5/8/2005: ارائه طرح اروپا به ایران به منظور یک موافقت نامه دراز مدت و طرح موضوع توقف چرخه سوخت هسته ای. بالاخره، سه کشور اروپایی براساس موافقت نامه پاریس طرح خود را تحت عنوان "چارچوب یک موافقت نامه درازمدت بین ایران و سه کشور با حمایت اتحادیه اروپا" به ایران ارائه نمودند. این طرح، در سه بخش سیاسی و امنیتی، اقتصادی و فناوری، و هسته ای تنظیم شده بود. اروپایی ها که طبیعتاً حمایت آمریکا را نیز به همراه داشتند، با ارائه یکسری پیشنهادات غیر هسته ای که جنبه اجرایی آنها نیز با ابهام مواجه بود، از ایران خواستند که فعالیت های چرخه سوخت خود را متوقف سازد. پس از مدت زمان طولانی توقف تمامی فعالیت ها توسط ایران، بالاخره اروپایی ها خواسته اساسی خود را که همان توقف دائمی فعالیت های چرخه سوخت هسته ای بود، در قالب طرح 5 اوت به ایران ارائه کردند.
39. 1384/5/15 برابر با 6/8/2005: رد طرح 5 اوت اروپا از سوی ایران. طرح 5 اوت اروپا، بلافاصله با ارائه پاسخی به آن توسط ایران رد شد و فعالیت های UCFاصفهان از سرگرفته شد.
40. 1384/5/20 برابر با 11/8/2005: تصویب هفتمین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران. با از سرگیری فعالیت ها در UCF اصفهان، طرف های اروپایی نیز بلافاصله اجلاس اضطراری شورای حکام را تشکیل دادند و در 11 اوت 2005 قطعنامه ای را علیه ایران صادر کردند.
41. 1384/5/24 برابر با 15/8/2005: پایان فعالیت دکتر روحانی به عنوان دبیر شورایعالی امنیت ملی.
42. 1384/5/24 برابر با 15/8/2005: شروع به کار دکتر علی لاریجانی به عنوان دبیر شورایعالی امنیت ملی و مذاکره کننده ارشد هسته ای.
43. 1384/6/4 برابر با 26/8/2005: سفر دبیر شورایعالی امنیت ملی به وین و گفتگو با مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی. دکتر لاریجانی پس از بازگشت از وین، درخصوص نتایج این سفر اظهار داشت: ایران بر روی چرخه سوخت فناوری هسته ای جدی است و آن را جزء آرمان های ملی تلقی می کند و من تلاش کردم در دیدار با آقای البرادعی این موضوع را به وی اطلاع دهم و ایشان را به همدلی درخصوص موضوع هسته ای همراه سازم. آنچه که برای ما از لحاظ مسائل هسته ای مهم است، مقررات آژانس است. آژانس نکاتی را مدنظر خود قرار داده که بنا شد با تشکیل گروههای کارشناسی، ارتباط تنگاتنگی بین ما و آژانس برقرار گردد تا بدینوسیله بتوان ابهامات ایجاد شده را از میان برد.
44. 1384/6/26 برابر با 17/9/2005: ارائه ابتکار هسته ای رئیس جمهور (دکتر احمدی نژاد) در شصتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد. رئیس جمهور با حضور در اجلاس سران سازمان ملل متحد، ابتکار هسته ای خود را مبتنی بر اصول زیر ارائه نمود:
ایران براساس مبانی دینی حرکت به سمت تسلیحات هسته‌ای را جایز نمی‌داند، جمهوری اسلامی ایران احیای معاهده "ان.پی.تی" و ایجاد کمیته ویژه خلع سلاح را اقدامی ضروری و اساسی برای مقابله با سلاح‌های هسته‌ای و رفع آپارتاید هسته‌ای می‌داند، چرخه تولید سوخت هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران به‌‌لحاظ فنی، متفاوت از چرخه سوخت در سایر کشورهای بهره‌مند از فن‌آوری هسته‌ای نیست، براین اساس، جمهوری اسلامی ایران آماده است در اجرای پروژه غنی‌سازی اورانیوم در ایران و برای شفاف‌سازی و اعتمادسازی، به‌طور جدی با بخشهای خصوصی و دولتی سایر کشورها مشارکت نماید و این، گام مهم دیگری ورای همه ضوابط "ان.پی.تی" است که جمهوری اسلامی صرفاً جهت اعتمادسازی و روشنگری فعالیت هسته‌ای خویش، آن را پیشنهاد می‌نماید. برپایه حق مسلم ایران برای دستیابی به چرخه تولید سوخت هسته‌ای، ادامه تعامل و مراوده دقیق و فنی و حقوقی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، محور سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران است. مبادرت و استمرار مذاکرات با کشورهای دیگر در چارچوب تعامل ایران با آژانس محسوب می‌شود.
45. 1384/7/2 برابر با 24/9/2005: تصویب هشتمین قطعنامه پیشنهادی کشورهای اروپایی در شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران و احراز سیاسی عدم پایبندی ایران توسط امریکا و چند کشور اروپایی عضو شورای حکام. لازم به توضیح است که برطبق ماده 12 اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی، احراز عدم پایبندی یک کشور عضو معاهده NPT برعهده بازرسان آژانس گذاشته شده است که باید آنرا به مدیرکل آژانس گزارش نمایند. این در حالی است که درخصوص فعالیت های هسته ای ایران در هیچ یک از گزارشات آژانس به عدم پایبندی اشاره نشده است و در واقع، عدم پایبندی به صورت سیاسی و توسط چند کشور در یک نهاد سیاسی احراز شده است.
46. 1384/7/19 برابر با 11/10/2005: بیانیه وزارت امور خارجه درخصوص ادامه مذاکرات هسته ای بدون پیش شرط. در این بیانیه آمده است که با استقبال از مساعی کشورهای عدم تعهد برای جلوگیری از مسیر رویارویی و تقابل سیاسی در موضوع فعالیت های هسته ای ایران و با احترام به ابراز تمایل آقای البرادعی و اتحادیه اروپا برای بازگشت به مسیر تعامل و مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران در راستای حفظ حق توسعه و دستیابی به چرخه سوخت هسته ای در چارچوب توازن حقوق و تکالیف تصریح شده در اساسنامه آژانس و معاهده NPT و پادمان هسته ای، برای تقویت همکاریهای متقابل با آژانس بین المللی انرژی اتمی، آمادگی خود را برای انجام مذاکرات با کلیه کشورهای عضو آژانس از جمله سه کشور اروپایی بدون هر گونه پیش شرطی اعلام می نماید.
47. 1384/8/20 برابر با 11/11/2005: برگزاری اولین اجلاس مشترک وزرای امور خارجه تروئیکای عدم تعهد و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در تهران و صدور بیانیه مشترک در حمایت از برنامه هسته ای ایران. در این بیانیه تأکید شد که تصمیمات و انتخاب‌های کشورها از‌جمله ایران، در زمینه استفاده صلح‌آمیز از فناوری هسته‌ای و سیاست‌های چرخه سوختشان باید مورد احترام قرارگیرد. همچنین تأکید شد که موضوع هسته ای ایران باید در چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حلوفصل شود. تروئیکای عدم تعهد از پیشنهاد ارائه شده از سوی رئیس جمهوری اسلامی ایران در شصتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ارتباط با مشارکت بخشهای عمومی و خصوصی سایر کشورها در اجرای برنامه غنی‌سازی نیز قدردانی کردند.
48. 1384/9/1 برابر با 22/11/2005: تصویب قانون الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه درصورت ارجاع و یا گزارش پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران به شورای امنیت توسط مجلس شورای اسلامی. براساس این قانون که در مورخ 9/9/1384 نیز به تصویب شورای نگهبان رسید، دولت موظف شد درصورت هرگونه ارجاع یا گزارش در مورد پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت، کلیه همکاریهای داوطلبانه خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به حالت تعلیق درآورد.
49. 1384/10/13 برابر با 3/1/2006: ارسال نامه ایران به آژانس و اعلام قصد از سرگیری فعالیت های تحقیق و توسعه درخصوص غنی سازی که به صورت داوطلبانه و غیر الزام آور حقوقی تعلیق شده بودند از 19 دی ماه 1384 (9 ژانویه 2006).
50. 1384/10/17 برابر با 7/1/2006: درخواست ایران از آژانس برای برداشتن مهر و موم ها در نطنز، پارس تراش و فرایند تکنیک تا قبل از 19 دی ماه (9 ژانویه).
51. 1384/10/17 برابر با 7/1/2006: دمارش 5 عضو دائم شورای امنیت به ایران درخصوص تصمیم ایران برای از سرگیری فعالیت های تعلیق شده. در این دمارش آمده است که اعلام ایران مبنی بر اینکه از 9 ژانویه 2006 تحقیق و توسعه در برنامه صلح آمیز انرژی هسته ای را که بعنوان بخشی از اقدامات داوطلبانه و غیر الزام آور حقوقی خود تعلیق کرده بود، از سر خواهد گرفت و علاوه بر آن از سرگیری کار تأسیسات UCF اصفهان که در اوت 2005 راه اندازی شده است، موجب نگرانی جدی است. 5 کشور از ایران خواستند تا بلادرنگ از قطعنامه های شورای حکام تبعیت نماید و بویژه از اتخاذ هرگونه فعالیت دیگر مرتبط به غنی سازی و بازفرآوری خودداری کند.
52. 1384/10/20 برابر با 10/1/2006: پاسخ کتبی وزارت امور خارجه به دمارش اعضای دائم شورای امنیت. در این پاسخ، به طور مفصل به اقدامات و همکاری های اعتمادساز و شفاف ساز ایران با آژانس اشاره شد و در پرتو این همکاری ها، اینگونه جمعبندی گردید که هیچ مبنایی برای ادامه تعلیق وجود ندارد.
53. 1384/10/20 برابر با 10/1/2006: رفع تعلیق نطنز و برداشتن مهر و موم ها در حضور بازرسان آژانس و از سرگیری فعالیت های غنی سازی درخصوص تحقیق و توسعه و ساخت قطعات مورد نیاز سانتریفیوژ. آژانس اعلام کرد که فرایند برداشتن مهر و موم ها تا 11 ژانویه (21 دی ماه) تکمیل خواهد شد.
54. 1384/10/22 برابر با 12/1/2006: صدور بیانیه برلین توسط وزرای خارجه سه کشور اروپایی پس از رفع تعلیق. به دنبال رفع تعلیق توسط ایران، وزرای خارجه سه کشور اروپایی در برلین گردهم آمدند و با صدور بیانیه ای اذعان کردند که زمان برای درگیر شدن شورای امنیت در موضوع هسته ای ایران با هدف تقویت قطعنامه های شورای حکام فرا رسیده و آنان به دنبال برگزاری اجلاس اضطراری شورای حکام خواهند بود.
55. 1384/10/24 برابر با 14/1/2006: پاسخ وزارت امور خارجه به بیانیه برلین. در این پاسخ آمده است که فعالیت های تحقیقات هسته ای آغاز شده براساس ماده سه اساسنامه آژانس و ماده چهار معاهده ان.پی.تی و موافقت نامه پادمان، جزو حقوق مسلم و لاینفک جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو ان.پی.تی می باشد و آنچه که پس از بیش از 2 سال تعلیق داوطلبانه فعال می گردد، تنها بخشی از حقوق مصرح و قانونی جمهوری اسلامی ایران می باشد. قطع مذاکرات، تشکیل اجلاس اضطراری شورای حکام آژانس و هرگونه روش های فشارگونه و تهدیدآمیز نه تنها کمکی به موضوع نخواهد کرد، بلکه باعث به بن بست رسیدن فرآیند دیپلماسی مبتنی بر مفاهمه و همکاری خواهد شد.
56. 1384/11/7 برابر با 27/1/2006: برگزاری دومین اجلاس مشترک وزرای امور خارجه تروئیکای عدم تعهد و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در شهر هرمانوس آفریقای جنوبی و صدور بیانیه مشترک در حمایت از برنامه هسته ای ایران. در این بیانیه، از کار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در روشن‌کردن موضوعات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران که باید در چارچوب آژانس حلوفصل شود، حمایت به عمل آمد. تروئیکای عدم تعهد از تمامی طرف‌های درگیر خواستند که تمامی تلاش خود را از طریق گفتگو و مذاکره برای حلوفصل موضوعات در اسرع وقت ممکن، مبذول دارند.
57. 1384/11/11 برابر با 31/1/2006: صدور بیانیه لندن توسط وزرای خارجه 5 کشور عضو دائم شورای امنیت و آلمان و تصمیم به گزارش موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت. در این بیانیه از ایران خواسته شده است که تمامی فعالیت های مرتبط با غنی سازی از جمله تحقیق و توسعه را تعلیق نماید. وزرای خارجه شش کشور تصریح کردند که اجلاس اضطراری پیش رو شورای حکام باید موضوع هسته ای ایران را به شورای امنیت گزارش نماید.
58. 1384/11/12 برابر با 1/2/2006: پاسخ وزارت امور خارجه به بیانیه لندن. در این پاسخ آمده است که بیانیه لندن فاقد هرگونه اساس قانونی و حقوقی است و این اقدامات حاصلی جز سلب حیثیت آژانس و تضعیف نقش معاهدات و نهادهای بین المللی ندارد و صادرکنندگان آن بایستی مسئولیت عواقب خود را بپذیرند.
59. 1384/11/13 برابر با 2/2/2006: ارسال نامه دبیر شورایعالی امنیت ملی به مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی و هشدار در مورد گزارش موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت. دکتر لاریجانی، دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی با ارسال نامه ای به آقای البرادعی تصریح کرد: تصمیم شورای حکام برای گزارش موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت، هیچ اساس فنی و حقوقی ندارد. از سرگیری فعالیت های تحقیق و توسعه بعد از 5/2 سال تعلیق نمی تواند زمینه ای برای اتخاذ اقدامات تند توسط شورای حکام و گزارش موضوع به شورای امنیت باشد. درصورت گزارش موضوع به شورای امنیت، ایران مجبور خواهد بود که طبق قانون مصوب مجلس، تمامی همکاری های داوطلبانه خود با آژانس را به حالت تعلیق درآورد.
60. 1384/11/15 برابر با 4/2/2006: تشکیل اجلاس اضطراری شورای حکام و تصویب نهمین قطعنامه شورای حکام علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران و ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت براساس این قطعنامه. از 35 عضو شورای حکام، سه کشور ونزوئلا، سوریه و کوبا به این قطعنامه رای منفی و 5 کشور آفریقای جنوبی، لیبی، اندونزی، الجزائر و بلاروس نیز به آن رای ممتنع دادند.
لازم به توضیح است که وارد ساختن شورای امنیت در موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران در مغایرت کامل با الزامات سازمانی، اساسنامه ای و پادمانی مجری در رویه آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده است و شرایط ماهوی و شکلی مبانی قانونی موجود جهت وارد ساختن شورا در ارتباط با وضعیتهای مطروحه آژانس به طور کلی لحاظ نگردیده است. ارجاع موضوع هسته ای یک کشور به شورای امنیت، تنها با تحقق شرایط زیر ممکن است:
- وفق بند ج ماده 12 اساسنامه آژانس، احراز عدم پایبندی (انحراف به سمت مقاصد نظامی) پیش شرط ضروری برای ارجاع موضوع به شورای امنیت می باشد. وظیفه احراز عدم پایبندی بر طبق همین بند بر عهده بازرسان آژانس قرار گرفته است که باید آن را از طریق مدیر کل به اطلاع شورای حکام برسانند. این در حالی است که در هیچ یک از گزارش های آژانس ذکری از عدم پایبندی و یا انحراف از فعالیتهای صلح آمیز به میان نیامده است. در مقابل، مدیرکل آژانس بارها بر عدم انحراف فعالیتها و مواد هسته ای اظهار شده در جمهوری اسلامی ایران تأکید کرده است.
- وفق ماده 19 موافقتنامه پادمان منعقده بین جمهوری اسلامی ایران و آژانس(INFCIRC/ 214)، قادر نبودن آژانس در راستی آزمایی عدم انحراف مواد هسته ای، یکی دیگر از شرایط ضروری برای ارجاع موضوع به شورای امنیت تحت بند ج ماده 12 اساسنامه آژانس می باشد. این در حالی است که مدیر کل آژانس در کلیه گزارشهای خود تصریح کرده که آژانس قادر می باشد مواد و فعالیتهای هسته ای اظهار شده را راستی آزمایی نماید و اینکه مواد هسته ای به سمت مقاصد نظامی منحرف نشده است و تحت مقاصد صلح آمیز باقی مانده است.
- مواردی مطرح گردد که تهدید صلح و امنیت بین المللی باشد و به موجب ماده 3 (ب) (4) اساسنامه آژانس، اطلاع به شورای امنیت را در پی داشته باشد. در این خصوص، علیرغم ادعای حامیان ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت، فعالیتهای هسته ای ایران در هیچ یک از گزارش های مدیر کل آژانس نه تنها به عنوان تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی تلقی نشده است، بلکه صریحاً بر عدم انحراف و صلح آمیز بودن آنها تصریح شده است.
61. 1384/11/15 برابر با 4/2/2006: صدور دستور رئیس جمهور (دکتر احمدی نژاد) به رئیس سازمان انرژی اتمی در خصوص ادامه برنامه هسته‌ای و تعلیق اجرای پروتکل الحاقی و همکاری های فراتر از آن. رئیس جمهور با ارسال نامه ای به رئیس سازمان انرژی اتمی، موارد زیر را ابلاغ کرد:
فعالیتهای تحقیق و توسعه و مقدمات بهره‌گیری از فن‌آوری تولید سوخت هسته‌ای برای مصارف صلح‌آمیز به‌طور جدی و هماهنگ، اجرایی شود، با فراخوان گسترده و برنامه‌ریزی شده، از ظرفیت ارزشمند علمی و تحقیقاتی همه فرهیختگان و متخصصان کشور و همچنین دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی در کنار نیروهای متخصص سازمان انرژی اتمی در جهت شکوفایی هر‌چه بیشتر این فن‌آوری بومی در حوزه‌های مختلف بهره‌گیری صلح‌آمیز از فن‌آوری هسته‌ای، استفاده کامل به‌عمل آید، کلیچ فعالیتهای صلح‌آمیز هسته‌ای کشور، براساس چارچوب مقررات سازمان بین‌المللی انرژی اتمی و تعهدات ان.پی.تی و موافقتنامه پادمان صورت خواهد گرفت و همکاری کامل با آژانس درجهت اعمال نظارت فنی و حقوقی صرفاً در همین چارچوب ادامه خواهد یافت و از تاریخ 16/ 11/1384، اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و سایر همکاری‌هایی که فراتر از آن صورت گرفته‌است، به موجب قانون مصوب مجلس شورای اسلامی به حال تعلیق درخواهد آمد.
62. 1384/11/16 برابر با 5/2/2006: صدور بیانیه رئیس جمهور خطاب به ملت شریف ایران برای اعلان نظر خود درخصوص سیاست های دولت در زمینه هسته ای. رئیس جمهور طی صدور بیانیه ای، اعلام کرد: "دشمنان می‌دانند که قادر نیستند هیچ اقدام قابل توجه و اثرگذاری را علیه منافع ملت ایران انجام دهند و می‌خواهند با فشار سیاسی ما را وادار به عقب‌نشینی کنند. دولت جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان خادم ملت، خود را موظف می‌داند با پشتیبانی مردم شریف و شجاع از حقوق آنان قاطعانه دفاع کند. این خادم کوچک ازمردم شریف تقاضا دارد تا در ایام عزای حسینی در محافل و مجالس ذکر آن حضرت و به ویژه در یوم‌الله بیست و دوم بهمن، نظر خود را درمورد حق ملی برخورداری از انرژی هسته‌ای که کمتر از حق ملی‌شدن صنعت نفت نیست، با صدای بلند و رسای خود ابراز دارند تا همه جهانیان بار دیگر شاهد خواست و اراده ملت رشید ایران باشند و دولت خادم نیز به وظایف خود عمل خواهدکرد."
به دنبال این بیانیه، ملت شریف ایران به ویژه در 22 بهمن ماه 1384، با حضور دهها میلیونی خود در مراسم راهپیمایی، حمایت گسترده خود را از ادامه سیاست دولت در زمینه فناوری هسته ای اعلام کردند.
63. 1385/1/9 برابر با 29/3/2006: صدور بیانیه رئیس شورای امنیت درخصوص موضوع هسته ای ایران پس از ارسال موضوع به شورای امنیت. این بیانیه که اولین اقدام شورای امنیت درخصوص موضوع هسته‌ای ایران می باشد، ضمن تاکید بر انجام تعلیق از سوی ایران، بر نقش شورای حکام آژانس و ضرورت ادامه کار آژانس برای روشن کردن همةه موضوعات باقی‌مانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران، تأکید می‌کند.
64. 1385/1/22 برابر با 11/4/2006: اعلام تکمیل چرخه سوخت هسته ای. دکتر احمدی نژاد در 22 فروردین ماه 1385 در آستان قدس رضوی (ع) و در کنار بارگاه ملکوتی حضرت امام رضا (ع) اعلام کرد که چرخه تولید سوخت هسته‌ای در مقیاس آزمایشگاهی کامل شده و اورانیوم با غنای مورد نیاز برای نیروگاه‌های هسته‌ای در روز بیستم فروردین‌ماه همان سال تولید شد. رئیس جمهور، همچنین رسماً اعلام کرد که ایران به کشورهای هسته‌ای جهان پیوسته است و براساس مقررات بین‌المللی و حقوق حقه خود، مسیر خود را تا تولید صنعتی سوخت برای نیروگاه‌ها ادامه خواهد داد.
65. 1385/1/24 برابر با 13/4/2006: بازدید مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی از تهران. البرادعی در این بازدید که پس از صدور بیانیه شورای امنیت و همچنین تکمیل چرخه سوخت هسته ای صورت گرفت، با برخی مقامات جمهوری اسلامی ایران دیدار و گفتگو کرد. وی در گفتگو با خبرنگاران گفت که ایران به تعهداتش پایبند است و اعلام کرده است که مواضع خود در مورد بیانیه شورای امنیت را ظرف دو هفته آینده اعلام خواهد کرد. دکتر لاریجانی نیز به خبرنگاران گفت محور اصلی مذاکرات، نوع همکاری های آینده ایران و آژانس و راهکارهای افزایش آن برای حل موضوعات باقی مانده و سؤالات آژانس بوده است.
66. 1385/3/9 برابر با 30/5/2006: صدور بیانیه وزرای امور خارجه جنبش عدم تعهد در شهر پوتراجایای مالزی، در حمایت از برنامه هسته ای ایران. در این بیانیه، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به عنوان تنها مقام صالح برای راستی‌آزمایی تعهدات پادمانی دولت‌های عضو آژانس شناسایی شد و تأکید شد که نباید هیچ فشار یا مداخله بی‌جایی در فعالیتهای آژانس، به‌ویژه فرآیند راستی‌آزمایی آن صورت گیرد. وزرای امور خارجه عدم تعهد تاکید کردند که تمام مسائل مربوط به پادمان‌ها و راستی‌آزمایی از‌جمله مسائل مربوط به ایران، باید در چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حلوفصل شود و مبتنی بر مبانی فنی و حقوقی باشد. به‌علاوه، آنها تأکید کردند که آژانس باید کار خود را برای حلوفصل موضوع هسته‌ای ایران در چارچوب دستورالعمل خود طبق اساسنامه آژانس ادامه دهد. در این بیانیه همچنین تاکید شد که دیپلماسی و گفتگو از طرق صلح‌آمیز به‌منظور پیداکردن راه‌حلی بلندمدت برای موضوع هسته‌ای ایران باید ادامه‌یابد و تنها راه‌حل‌و‌فصل موضوع نیز ازسرگیری مذاکرات بدون هیچ‌گونه پیش‌شرط می باشد.
67. 1385/3/10 برابر با 31/5/2006: صدور بیانیه وزیر امور خارجه امریکا و اعلام آمادگی مشروط برای مذاکره با ایران. رایس، وزیر امور خارجه آمریکا، با صدور بیانیه ای اعلام کرد به محض اینکه ایران فعالیت های غنی سازی خود را متوقف کند، آمریکا به همراه همقطاران سه گانه اروپایی خود به سر میز مذاکرات خواهد آمد و با نمایندگان ایران ملاقات خواهد کرد.
ادامه دارد... |