ماجرا از ۳۰ اردیبهشت ۹۶ شروع شد. درست زمانی که سعید جلیلی در بیانیه پس از انتخابات خود از کلیدواژه خاص " دولت در سایه " استفاده کرد و در روزهای پس از آن، در مورد اساس شکل گیری، قابل اجرا بودن در ایران و ... بحث ها و بعضا حملاتی در خارج و داخل صورت گرفت.
حال آنکه دولت سایه براساس " اصل هشتم قانون اساسی" و آن واجب فراموش شده " امربه معروف و نهی از منکر" شکل گرفته بود.
در روزهای گذشته اما ، با "سیر عملی و تخصصی" دولت سایه مواجهیم. سیری که با وجود همه تلاشها ، سفرهای استانی و کارگروه های تخصصی در دفتر دکتر جلیلی، اکنون به بررسی عملکرد مسئولان و ارائه راهکارها طی جلسه هایی چند ساعته می پردازد.
جلساتی که در دفتر دکتر جلیلی،با حضور ایشان و کارشناسان مربوط به موضوع جلسه برگزار میشود و مثل سایه قدم به قدم برنامه های وزار را زیر ذره بین می برد.
از سویی روی آوردن متخصصان و کارشناسان هر حوزه به دولت سایه و ارائه نقاط ضعف و قوت هر وزارتخانه(و در آینده نهاد های دیگر) ،و از سوی دیگر "تسلط حرفه ای" میهمانان و میزبان بر مشکلات زیست محیطی، کشاورزی، اقتصادی و ... "مهم" بودنِ وجود و " موفق" بودن چنین تشکیلاتی را یادآور می شود. ❇️ نکته بسیار مهم و کم سابقه این است که هم " نقاط قوت " و هم " نقاط ضعف " هر دستگاه بررسی می شود *(تایید،تصحیح،تکمیل)* و این نشان از "سالم بودن" این کار سیاسی دارد.
به قول دکتر جلیلی :
«برخلاف تصوری که برخی از کار سیاسی دارند، ما معتقدیم کار سیاسی صحیح ، رصد مشکلات اصلی کشور و ارائه راه حل برای آنهاست. نه کارهای صرفا "زرد" ، "انتخاباتی" و "زودگذر" ، که کمکی به حل مشکلات و تعالی فرهنگ سیاسی کشور نمی کند.»
در واقع دولت سایه ، همان کار سیاسی صحیحی است که سالهاست از آن غافل بوده ایم.
"یاریگر دولت " و "بیانگر مطالبات واقعی مردم، به دور از "جناح بازی" بدون "حب وبغض"